Το 1967 μετεγγράφεται στη Σχολή Τυφλών Καλλιθέας από την οποία εκδιώκεται το 1969, ως υπαίτιος της εξέγερσης των οικότροφων τυφλών οι οποίοι ζητούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Το 1970 επιστρέφει στο χωριό του και εγγράφεται στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου, όπου το 1973 ηγείται και πρωτοστατεί στην προσπάθεια των μαθητών για καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης
Στη συνέχεια εισάγεται με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία και τελειώνει με εξαιρετικές επιδόσεις στο Συνταγματικό και Διοικητικό Δίκαιο το 1979 (Βραβείο Αριστούχων Ιδρύματος Στασινόπουλου)
Το 1974 συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του Φοιτητικού και Λαϊκού κινήματος για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Το 1975 εκλέγεται στο Δ.Σ. του Συλλόγου των Αιτωλοακαρνάνων φοιτητών και αναπτύσσει έντονη δράση στο Νομό γύρω από τα κοινωνικά και αγροτικά προβλήματα της περιοχής (Συμμετοχή, με ομιλίες και διαλέξεις, σε συνδιασκέψεις και συνέδρια, σχετικά με τα προβλήματα της περιοχής).
Το 1988 εγγράφεται στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου και τον Δεκέμβριο του 1996 ανακηρύσσεται Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Η επαγγελματική ζωή και δράση του, μετά την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών σπουδών του, δεν αναπτύσσεται μονοδιάστατα και αυτόνομα.
Αναπτύσσεται παράλληλα και αναπόσπαστα με έναν σημαντικό τομέα, τον συνδικαλισμό και την κοινωνική δράση. Έτσι στα πλαίσια αυτού του συνδυασμού:
Αναδεικνύεται σε Ηγετικό Στέλεχος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Τυφλών το 1976. Ένας αγώνας που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και ευαισθητοποίησε την διανόηση της Ευρώπη, γιατί είχε ως στόχο την ανατροπή:
1.του κατεστημένου των διαχειριστών της φιλανθρωπίας,
2.της ανάπηρης στάσης ζωής και της αδιαφορίας της κοινωνίας
3.της αποστασιοποιημένης από τα κοινωνικά προβλήματα κρατικής φιλανθρωπίας.
Η σκληρή αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς του κατεστημένου της Εκκλησίας, της φιλανθρωπίας και της κρατικής αφασίας, οι απεργίες πείνας, οι καταλήψεις του τότε «Οίκου Τυφλών», της Αρχιεπισκοπής, του Δήμου Αθηναίων και οι κινητοποιήσεις στα Υπουργεία, αναδύονται και καταδεικνύονται στο Ντοκιμαντέρ, της Μαίρης Παπαλιού, με τίτλο «Ο Αγώνας των Τυφλών», που προβλήθηκε στις περισσότερες τηλεοράσεις της Ευρώπης και σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ, δημιουργώντας κίνημα συμπαράστασης διανοούμενων, όπως Υβ Μοντάν, Πώλ Σαρτρ, Βαν Ντερ Στούλ, Μπλούμ (Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), κλπ, στον αγώνα των τυφλών της Ελλάδας. Σημειωτέον ότι το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια από τις δύο ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, που της κόπηκε η ελληνική ιθαγένεια για να μην πάει στις Κάνες. Το αποτέλεσμα της μαχητικής του συμμετοχής σ' αυτόν τον περήφανο κοινωνικής μεταλλαγής αγώνα, με άξονα το κεντρικό σύνθημα «μόρφωση, ψωμί, δουλειά και όχι ζητιανιά» ήταν να συρθεί περισσότερες από 70 φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μέχρι και με το Ν. 4000. Οι αγώνες αυτοί αποτέλεσαν την πρώτη ρήξη και αμφισβήτηση του δικαιώματος κάποιων να είναι «προστάτες» και της υποχρέωσης κάποιων άλλων να είναι «προστατευόμενοι».
Εκλέγεται πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών το 1977, αξίωμα το οποίο διατηρεί μέχρι το 1984. Κατά την περίοδο αυτή συμβάλει, με πρωτόγνωρες για τον χώρο πρωτοβουλίες, στη μετατροπή του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών σε αξιόμαχο διεκδικητικό φορέα των δικαιωμάτων των τυφλών.
Το 1977 συλλαμβάνει την ιδέα της ενοποίησης του Αναπηρικού Κινήματος στην Ελλάδα, ενώ συνεχίζει τη σύγκρουση με την αδιαφορία της κυρίαρχης πολιτικής αντίληψης της εποχής. Είναι ο άνθρωπος που συγκρούεται με την παθητικότητα, που κάποιοι επέβαλαν στη ζωή των ατόμων με ειδικές ανάγκες και εξεγείρει τις καρδιές, τόσο των ατόμων με ειδικές ανάγκες, όσο και των γονιών τους, μετατρέποντας τους από παθητικούς δέκτες αποδοχής ρύθμισης της τύχης τους, σε ενεργούς και διεκδικητικούς πολίτες ανατροπής, της ανάπηρης στάσης ζωής και του αισθητικού ρατσισμού. Συμβάλει αποφασιστικά στη πολιτικοποίηση του αναπηρικού κινήματος και τη δημιουργία αναπηρικών οργανώσεων σε κάθε κατηγορία αναπηρίας.
Τον Μάρτιο του 1981 ηγείται της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαμαρτυρόμενης για τις απαράδεκτες συνθήκες ζωής των αναπήρων στην Ελλάδα.
Ορίζεται πρόεδρος για μια επταετία (1982-1989) του Κέντρου Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών (ΚΕΑΤ), συμβάλλοντας, από τη θέση αυτή καθοριστικά, στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών στους τυφλούς μαθητές, αναλαμβάνοντας, για πρώτη φορά, τις ευθύνες εκπαίδευσης όλων των Ελλήνων τυφλών από το κράτος και είναι ο πρώτος τυφλός στον οποίο η Πολιτεία εμπιστεύτηκε μια τόσο νευραλγική κρατική θέση.
Τα έτη 1983-1989, τοποθετείται Σύμβουλος των Υπουργών Πρόνοιας και είναι το πρώτο άτομο, που προέρχεται από το χώρο των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, στο οποίο η Πολιτεία εμπιστεύεται μια τέτοια θέση, περιορίζοντας ουσιαστικά το μέχρι τότε κοινωνικό έλλειμμα. Από τη θέση αυτή με δράσεις και παρεμβάσεις αποφασιστικές συμβάλλει στη θέσπιση και στην έκδοση ιστορικών και πρωτόγνωρων, για τα κοινωνικά πράγματα στην Ελλάδα, Νόμων, Διαταγμάτων και Αποφάσεων, που αλλάζουν ριζικά το το κοινωνικό τοπίο στο χώρο των ατόμων με αναπηρίες, των πολυτέκνων, των ηλικιωμένων και της Πρόνοιας γενικότερα. Συμμετέχει στο σχεδιασμό και στην καθιέρωση του θεσμού των ΚΑΠΗ στην Ελλάδα και συμβάλλει σημαντικά στην αναβάθμιση του τομέα της Παιδικής Προστασίας.
Εκλέγεται πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής του πρώτου και του δεύτερου Παναναπηρικού Συνεδρίου (Αθήνα 1982 και 1991), συμβάλλοντας καθοριστικά στην άμβλυνση των ενδοαναπηρικών αντιθέσεων, στη δημιουργία κοινών θέσεων και στην ανάπτυξη ενιαίας στρατηγικής, με στόχο την ανάδειξη του αναπηρικού κινήματος, ως σημαντικού κοινωνικού πόλου διεκδίκησης των δικαιωμάτων αυτού του χώρου.
Γίνεται μέλος για μια οκταετία (1982-1989) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την αποκατάσταση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, προωθώντας και προβάλλοντας οπό τη θέση αυτή τα ζητήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρωτοστατεί ενεργά και συμμετέχει σε όλες τις προεργασίες, για την ίδρυση διαφόρων οργανώσεων ευρωπαϊκής ή και παγκόσμιας εμβέλειας, που έχουν ως κεντρικούς σκοπούς τη λύση διαφόρων προβλημάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Πιο συγκεκριμένα είναι:
Ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τυφλών (Όσλο, 1984)
Ιδρυτικό μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Τυφλών (Ριάντ Σαουδικής Αραβίας, 1984)
Ιδρυτικό μέλος του Φόρουμ που δημιουργείται από την ΕΟΚ για τα ΑΜΕΑ (Βρυξέλλες, 1993)
Το 1988, μετά από μια επίπονη και επώδυνη δεκαετία, ακαταμάχητης και ακράδαντης υπομονής και επιμονής, για την υλοποίηση της ιδέας ενοποίησης του αναπηρικού κινήματος, έρχεται η δικαίωση του με την ίδρυση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, της οποίας εκλέγεται πρώτος πρόεδρος. Με σκληρή και συνεχή δουλειά συμβάλει καταλυτικά και αποφασιστικά, αφενός μεν στην άμβλυνση των ενδογενών προβλημάτων του αναπηρικού κινήματος και αφετέρου στη συγκρότηση ενός κοινωνικού μετώπου κατά της επιχειρούμενης κατάργησης, του μέχρι τότε οικοδομηθέντος κοινωνικού κράτους, κατά τη περίοδο 1989-1993. Αντιστέκεται στην επιχειρηθείσα κοινωνική ομηρία του χώρου των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, από την τότε πολιτική εξουσία, με αποκορύφωμα τη προσωπική σύγκρουση, στις 13-10-92, σε εκδήλωση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στο ξενοδοχείο Χίλτον, με τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Παράλληλα, προς όλα τα ανωτέρω, υποστήριξε με πάθος, από το επιστημονικό, το συνδικαλιστικό ή κοινωνικό βήμα, τα δικαιώματα των Προσώπων με Ειδικές Ανάγκες και των άλλων ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, λαμβάνοντας μέρος με εισηγήσεις σε μια πλειάδα συνεδρίων και άλλων σχετικών εκδηλώσεων. Παρακάτω επισημαίνονται οι τίτλοι μερικών μόνο εισηγήσεων, των πιο χαρακτηριστικών.
«Η Επαγγελματική Αποκατάσταση ως Μέσο Κοινωνικής Χειραφέτησης» Διεθνές Συνέδριο Βουλγαρίας, με κεντρικό θέμα την Επαγγελματική Αποκατάσταση (Σόφια, 1980).
«Ο Ρόλος της Αλληλοαποδοχής Τυφλών και Κοινωνίας» Πανελλήνιο Συνέδριο Τυφλών στην Κύπρο (Λευκωσία, 1980)
«Αξιοποίηση του Ελευθέρου Χρόνου στη Ζωή των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες», Διεθνές Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τυφλών (Λονδίνο, 1982)
«Ο Ρόλος της Εκπαίδευσης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες», Πανευρωπαϊκό Συνέδριο στην Ιταλία (Πορτενόνε, 1982)
«Ο Ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ανάπτυξη Προγραμμάτων για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες», Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ολλανδίας (Ρότερνταμ,1985)
«Η Εκπαίδευση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες», Διεθνές Συνέδριο Γαλλίας (Παρίσι. 1986)
«Η Επικοινωνία Μέσον Απελευθέρωσης Συμπεριφορών» Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Βουλγαρίας (Σόφια, 1987)
Μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην «Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τον πληθυσμό και την Ανάπτυξη»(Κάϊρο, 1994)
Η υποστήριξη των θέσεων και διεκδικήσεων των προσώπων με ειδικές ανάγκες καθώς και άλλων ευπαθών ομάδων του πληθυσμού (πολύτεκνοι, τρίτη ηλικία, παλιννοστούντες κ.ά.) συμπληρώνεται και με μια άλλη αρκετά εκτενή σειρά εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων. Ειδικότερα συμπληρώνεται με αρκετές διαλέξεις και συχνές συνεντεύξεις στον τύπο και στα λοιπά μέσα μαζικής ενημέρωσης (ραδιόφωνο, τηλεόραση), σειρά επώνυμων άρθρων στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο των Αθηνών :
«Αισθητικός Ρατσισμός», [«ΤΟ ΒΗΜΑ» 3-1-86]
«Αρχιτεκτονικός Ρατσισμός», [«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» 20-4-87]
«Ολοταχώς για την κοινωνία Πρόνοιας», [«ΤΑ ΝΕΑ» 6-4-89]
«Το Δικαίωμα Έγκυρης και Έγκαιρης Πρόσβασης των Τυφλών και κωφών στη Πληροφόρηση», [«ΤΑ ΝΕΑ»- 10-9-89]
«Πολιτικός και Κοινωνικός Ρατσισμός», [«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 10-12-89]
«Κοινωνικός Δαρβινισμός», [« ΕΘΝΟΣ» Οκτώβριος 1990 ]
«Κράτος Πρόνοιας στην Ελλάδα», [«ΤΑ ΝΕΑ» Νοέμβριος 1991]
«Η συνενοχή σε ένα κοινωνικό έγκλημα», [«ΤΟ ΒΗΜΑ» 26-11-95]
«Ο Κοινωνικός Ρατσισμός σήμερα», («ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 3-12-95]
«Πολιτικός Ρατσισμός», [«ΤΑ ΝΕΑ» 26-6-96]
«Ο Ρόλος της Αλληλοαπαδοχής», [«ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ»]
Τρεις ειδικές επιστημονικές εργασίες:
«Ο Ρόλος της Αλληλοαποδοχής Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και Κοινωνίας»(δημοσιεύθηκε στη σειρά επιστημονικών εκδόσεων του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος).
«Η Διαφορά είναι Δικαίωμα και όχι Κοινωνική Διάκριση» (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Διαφορά»).
«Οι Επιδράσεις των Κοινωνικών Προκαταλήψεων και των θεσμικών Παρεμβάσεων στη Ζωή των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες από την Αρχαιότητα μέχρι Σήμερα» (Ολοκληρωθείσα διδακτορική διατριβή στον Τομέα Κοινωνιολογίας της Νομικής Σχολής, προς δημοσίευση).
Κορυφαία παρέμβαση του θεωρείται η συλλογή και ταξινόμηση της διάσπαρτης νομοθεσίας, που αφορά τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα, ώστε να γίνει προσπελάσιμη, η ισχύουσα νομοθεσία, από τα άτομα με ειδικές ανάγκες, στην διεκδίκηση και ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους.
Αν μερικοί ενοχλήθηκαν και θίχτηκαν τα συμφέροντα τους, από την ευθυτενή παρουσία και δράση του, λόγος για τον οποίο επιχείρησαν κατ' επανάληψιν την πολιτική του εξόντωση, ακόμα και τη τιμωρία του, ενώπιον των δικαστικών αρχών (ευτυχώς ελάχιστοι, κυρίως του φιλανθρωπικού κατεστημένου, δυστυχώς όμως όχι λίγες φορές) υπήρξαν και πολλοί άλλοι που αναγνώρισαν το έργο και την εν γένει δράση του προς όφελος των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού.
Στους τελευταίους περιλαμβάνονται:
Η Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών - Βραβείο για την κοινωνική του δράση (Αθήνα, 1981)
Η Πανβουλγαρική Οργάνωση Τυφλών - Χρυσό Μετάλλιο για τους αγώνες του υπέρ των τυφλών της Ευρώπης (Σόφια, 1982)
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία - Eπαινος για τη συμβολή του στην προώθηση της ιδέας της εθελοντικής αιμοδοσίας (Αθήνα, 1988)
Ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας για τις πρωτοβουλίες του ως εθελοντή αιμοδότη (Αθήνα, 1994)
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΞΑ). Αναμνηστική πλακέτα για τη συμβολή του στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Προσώπων με Ειδικές Ανάγκες (Αθήνα 1994)
Οι Σύλλογοι των Κωφών Πάτρας και Ρεθύμνου και η Ομοσπονδία Κωφών για τη συμβολή του στην προώθηση των αιτημάτων τους (Πάτρα και Ρέθυμνο 1994)
Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την κοινωνική του προσφορά (Παρίσι, 1995)
Η Ομοσπονδία Πολυτέκνων Βορείου Ελλάδος, για την ουσιαστική συμβολή στη προώθηση των δικαιωμάτων της πολύτεκνης οικογένειας (Θεσσαλονίκη 1994)
Τιμήθηκε από την 9η Αμφικτιονία Εθελοντών Αιμοδοτών Ιτέας, για την αποφασιστική στήριξη που παρείχε στους συλλόγους προώθησης της εθελοντικής αιμοδοσίας (Ιτέα, 1995)
Βραβεύθηκε από την Λέσχη Υγείας της Ευρώπης, ως ο Έλληνα με τη μεγαλύτερη κοινωνική δράση, για το έτος 1995 (Λουξεμβούργο 30/10/95), μια βράβευση που αποτελεί το αποκορύφωμα της αναγνώρισης της κοινωνικής του δράσης.
Τιμήθηκε από την Ομοσπονδία Λακώνων Αμερικής (Σικάγο 15/11/99), για τη συμβολή του στη δημιουργία προνοιακών ιδρυμάτων στη Λακωνία κατά τη περίοδο 1993-1996, όταν ήταν Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας.
Τιμήθηκε από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας (Καλαμάτα 3/12/99), για τη σημαντική συμβολή του στην προώθηση και υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων
Τιμήθηκε από τον Πανελλαδικό Σύνδεσμο Παραπληγικών & Κινητικά Αναπήρων (Μοσχάτο 22/1/00), που τον ανακήρυξε και επίτιμο μέλος του, για την κοινωνική του προσφορά κοι ιδιαίτερα ως πρωτεργάτη στη συνένωση του αναπηρικού χώρου
Τιμήθηκε από το Κέντρο Ειδικής Αγωγής Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη 26/1/00), για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη και ανάδειξη των κοινωνικών κινημάτων και τη θέσπιση θεσμών που κατοχυρώνουν τα κοινωνικά δικαιώματα των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού.
Η ανάδειξη και η καθιέρωση του μέσα από κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, οδήγησαν στη συμμετοχή του δυο φορές στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μία στο Ευρωψηφοδέλτιο σε τιμητικές θέσεις. Σημαντικό γεγονός της δράσης του χαρακτηρίζεται η εκλογή του το 1994 από το Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος.
Το 1993, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αναγνωρίζοντας την κοινωνική του δράση και την επιτυχή παρουσία του σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, του εμπιστεύεται τη Γενική Γραμματεία Πρόνοιας, μέσα απ' την οποία επιχειρείται η ανάδειξη μιας νέας αντίληψης ανθρώπινων σχέσεων απαλλαγμένης από τις κοινωνικές προκαταλήψεις. Από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Πρόνοιας συμμετέχει και συμβάλλει ουσιαστικά στην προώθηση και επίλυση καίριων κυρίως κοινωνικών προβλημάτων (τομείς Υγείας-Πρόνοιας). Από τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα στη προώθηση του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας, και το έργο που επιτελέστηκε ήταν σημαντικότατο, γιατί σε μια περίοδο δύσκολη για τις κοινωνικές παροχές, συνέβαλε στην δημιουργία νέων κοινωνικών μονάδων και την αναβάθμιση των υπαρχουσών.
Από το 1993-1996 διετέλεσε αντιπρόεδρος της επιτροπής παρακολούθησης του επιχειρησιακού προγράμματος «Υγεία-Πρόνοια», ύψους 300 δισεκατομμυρίων δραχμών.
«Ο αγώνας για μια κοινωνία βιοκεντρική χωρίς ρατσισμούς και αποκλεισμούς και η χειραφέτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πρέπει να είναι η κορωνίδα κάθε κρατικής παρέμβασης, γιατί μόνο έτσι ποτίζουμε την ελπίδα και δεν σκοτώνουμε την προοπτική.»
Αυτό είναι το όραμα του Παναγιώτη Κουρουμπλή και μ' αυτό πορεύθηκε ως Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας, επί των ημερών του οποίου :
1. Αναδείχτηκε η ανάγκη προώθησης της νομικής κατοχύρωσης του κοινωνικού δικαιώματος
2. Βελτιώθηκε η ικανότητα του ανθρώπινου παράγοντα να παράγει, με συγκεκριμένο κι εξειδικευμένο σχεδιασμό
3. Διασφαλίστηκε η αξιοπρέπεια του πολίτη, αποδέκτη κοινωνικών υπηρεσιών γιατί πιστεύει και διακηρύσσει ότι «μεγαλύτερη αξία έχει ο τρόπος με τον οποίο παρέχεις ένα δικαίωμα, παρά το οικονομικό του μέγεθος».
Η συμβολή του, ως Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας, στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχομένων κοινωνικών υπηρεσιών, υπήρξε αποφασιστική, με πρωτοβουλίες που επιχειρήθηκαν τη περίοδο αυτή (1993-1996), όπως:
ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Στελέχωση των κρατικών παιδικών σταθμών με 1400 άτομα επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό (τα 75 στην Αιτωλοακαρνανία)
Κατασκευή και επισκευή 400 περίπου κρατικών παιδικών σταθμών (οι 30 στην Αιτωλοακαρνανία)
Προώθηση προγραμμάτων επιμόρφωσης αναδοχής και υιοθεσίας
ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ
Καθιέρωση του θεσμού του Κοινωνικού Συμβούλου (ως Επιθεωρητή των μονάδων πρόνοιας) σε επίπεδο Νομαρχίας.
Αναβάθμιση των κρατικών και ιδιωτικών οίκων ευγηρίας.
Επαναπροσδιορίστηκε ο θεσμός του ΚΑΠΗ, με την καθιέρωση του νέου θεσμού υποστήριξης και παραμονής του μοναχικού ατόμου στο οικογενειακό περιβάλλον (η συμβολή του στη θεσμοθέτηση των ΚΑΠΗ υπήρξε αποφασιστική, όταν κατά τη περίοδο 1981-1989 υπήρξε ειδικός σύμβουλος των Υπουργών Υγείας & Πρόνοιας).
ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Η συμβολή του Παναγιώτη Κουρουμπλή στην αποπεριθωριοποίηση και στην αυτενέργεια του ατόμου με ειδικές ανάγκες και στη δημιουργία προσπελάσιμης συμμετοχής του στο κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό γίγνεσθαι, επιτεύχθηκε με τη:
θέσπιση κοινωνικών διατάξεων, που για πρώτη φορά τα τελευταία είκοσι χρόνια συμπλήρωσαν αποφασιστικά την ελληνική κοινωνική νομοθεσία.
δημιουργία σε όλη τη χώρα, κατά τη περίοδο 1993-1996, δεκάδων κέντρων υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες
ΠΟΛΥΤΕΚΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
Μεγάλη υπήρξε η συμβολή του στην αναγνώριση του εθνικού και κοινωνικού ρόλου της πολύτεκνης οικογένειας και στη στήριξη της με σειρά μέτρων, όπως:
Προτεραιότητα στις προσλήψεις στο Δημόσιο τομέα
Προτεραιότητα στα προγράμματα εργατικής κατοικίας
Η παροχή μειωμένου ηλεκτρικού ρεύματος
Η αγορά αδασμολόγητου αυτοκινήτου
και σε μια άλλη σειρά άλλων υποστηρικτικών, της πολύτεκνης οικογένειας, κοινωνικών μέτρων.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΥΠΑΘΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Ενδιαφέρουσα υπήρξε η συμβολή του στην προώθηση προγραμμάτων, όπως:
Προγράμματα λαϊκής κατοικίας και για πρώτη φορά υποστήριξης δικτύου ενσωμάτωσης αθίγγανων, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση
Υποστήριξη προγραμμάτων ενσωμάτωσης των επαναπατριζόμενων
ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Αναβαθμίστηκε η ποιότητα των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών στην αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης
ΝΕΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ
Η έλλειψη κοινωνικού θεσμικού πλαισίου, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέκλειε τον τομέα της Πρόνοιας να ενταχθεί σε επιχειρησιακό πρόγραμμα.
Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής συνέλαβε την ιδέα, σχεδίασε, κατέθεσε και διαπραγματεύτηκε, ως αναπληρωτής πρόεδρος του επιχειρησιακού προγράμματος «Υγεία-Πρόνοια», στις Βρυξέλλες, την υπαγωγή της Πρόνοιας στο Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (Β' Πακέτο Ντελόρ), κατορθώνοντας να εξασφαλίσει πρόγραμμα ύψους 40 δισεκατομμυρίων δραχμών, για κοινωνικές υποδομές, κατά τη περίοδο 1993-1999, μεταξύ των οποίων ήταν η κατασκευή και λειτουργία:
35 κέντρων υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες, σε ισάριθμους νομούς, (1 στο Αγρίνιο)
11 κέντρων φυσικής αποκατάστασης (1 στην Αμφιλοχία)
δεκάδων κρατικών παιδικών σταθμών
2 κέντρων για κωφούς και τυφλούς
5 κέντρων για αυτιστικά παιδιά
3 κέντρων άμεσης κοινωνικής βοήθειας
Τον Σεπτέμβριο του 1996 συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ ως υποψήφιος Βουλευτής στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου έρχεται πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, τόσο στις προκριματικές εκλογές που έγιναν στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ στο Νομό, για την επιλογή των υποψηφίων Βουλευτών, όσο και στις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996 και μάλιστα με ρεκόρ, για το Νομό, σταυρών (32.000 σταυροί), καθώς και με ρεκόρ διαφοράς μεταξύ πρώτου και δεύτερου επιτυχόντα (10.000 σταυροί).
Μετέχει στις Διαρκείς Επιτροπές, της Βουλής, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και στις ομάδες φιλίας Ελλάδας-Σκανδιναβικών κρατών και Ελλάδας-Αιγύπτου.
Αν και νέος Βουλευτής έχει πλούσια κοινοβουλευτική δραστηριότητα, αφού μέχρι σήμερα έχει να επιδείξει δεκάδες ομιλίες και τοποθετήσεις σε συζητήσεις νομοσχεδίων, κατάθεση τροπολογιών σε διάφορα νομοσχέδια, περισσότερες από διακόσιες εξήντα ερωτήσεις κι αναφορές προς τους αρμόδιους υπουργούς, για φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα, καθώς και επερώτηση κατά της κυβέρνησης, για το Πανεπιστήμιο Αγρινίου, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά, στα τελευταία 25 χρόνια, κυβερνητικός βουλευτής να προβαίνει σε τέτοιου είδους διάβημα προς την κυβέρνηση.
Ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας υπήρξαν οι πρωτοβουλίες του για τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών, με ερώτηση που προσυπέγραψαν άλλοι 47 Βουλευτές, όπως και η πρόταση νόμου για την έντοκη καταβολή των επιδοτήσεων, σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής των στους δικαιούχους, που προσυπέγραψαν άλλοι 15 Βουλευτές.
Η παρουσία του στη Βουλή είναι συνεχής, έντονη και αποφασιστική, σε ζητήματα που αφορούν ιδιαίτερα την Αιτωλοακαρνανία, αλλά και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, συμβάλλοντας έτσι στην καλλιέργεια και προώθηση μιας νέας αντίληψης, αυτής του σχεδιασμού και της συλλογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και των επιδιωκόμενων στόχων.
Η κοινοβουλευτική του δραστηριότητα εστιάσθηκε στη προώθηση και επίλυση προβλημάτων, που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού και των παραγωγικών τάξεων, ιδιαίτερα δε αυτά των αγροτών, των καπνοπαραγωγών, των πολυτέκνων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των συνταξιούχων, των δημοσίων υπαλλήλων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των πολιτικών προσφύγων και των ποντίων. Επιγραμματικά η κοινοβουλευτική του δραστηριότητα εστιάσθηκε σε τομείς όπως η αλιεία ,η γεωργία, η κτηνοτροφία, η κοινωνική πρόνοια, η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία-περίθαλψη. η εκκλησία, η παιδεία, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η επαγγελματική κατάρτιση, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα δημόσια έργα, το περιβάλλον, ο τουρισμός, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η καταπολέμηση του ρατσισμού και των ναρκωτικών.
Σαράντα (40) κοινοβουλευτικοί συντάκτες που απασχολούνται στο σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο), αξιολογώντας τη δραστηριότητα των Βουλευτών (η αξιολόγηση αυτή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Βουλή & Ευρωβουλή»), τον κατέταξε στους πρώτους 20 πιο δραστήριους βουλευτές της περιόδου 1996-1998, ενώ ο ημερήσιος κι εβδομαδιαίος αθηναϊκός τύπος επανειλημμένα έχει αναφερθεί στις παρεμβάσεις του και τον χαρακτηρίζει ως ένα από τους πιο εργατικούς Βουλευτές.
http://www.kouroumplis.gr
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=90247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου